Fan mountains

Vanuit Isfara reizen naar de Fan Mointains, alaudin lake. helder blauwe exotische meren die ijskoud zijn door het smeltwater. Na een zeer hobbelige rit worden we gedropt op een camping (Vertical alaudin) de sterrenhemel is onbeschrijfelijk net zoals de kou die we snachts hebben maar de plaats is zo mooi, chillen de eerste dag een beetje we wandelen wat rond de meren we leren said kennen en hij neemt ons de dag erop verder de bergen in met zijn ezels . voorbij kulikalon lakes waar we kamperen,zwemmen in de koude meren en heerlijk eten bij Nomaden, de dag erop brengt hij ons tot zijn huis. Daar logeren we en worden we ontvangen als koningen, een groot huis, tuinen met alle groenten een mens nodig heeft en appel, amandel,  abrikozen bomen maar nog steeds geen badkamer te bespeuren. een echte douche is lang geleden, we wassen ons in de rivier en om toch warm water te hebben maakt de vrouw van Said een vuur naast de rivier waarboven we water kunnen opwarmen.

Van Artuche willen we naar Magreb reizen, dat in de vallei ligt. om 4.30 gaat de wekker om de bus naar het dorp te nemen. In het dorp moeten we lang wachten op een auto die richting dushanbe rijdt. Elke auto rijdt weg zonder ons en het begint hopeloos te lijken tot de man van de winkel ons thee en koekjes komt brengen. dat maakt de ochtend goud waard. op de weg zijn werken en we staan 8u stil in de brandende zon .
Laat in de avond leggen we onze eerste paar kilometer af in de 13u dat we al onderweg zijn we nemen nog een taxi tot dushanbe met een te roekeloze  chauffeur maar die ons al bij al midden in de nacht min of meer afzet bij een hostel.
Deze rit was echt een nachtmerrie, er is een bepaalde tunnel die we moeten doorkruisen waar we bijna een uur in stil staan in de smog die het zicht beperkt tot een 10tal meter.

Eindelijk in dushanbe, even terug wat krachten opdoen voordat we de Pamir en wahkan valley induiken.

Kirgizstan bergen en meren.

Geland in Bishkek-Kirgizstan.
Na een paar dagen acclimatisatie en tandheelkundige problemen beginnen we aan een trek naar Ala Archa NP richting het base camp op 3500m.
extreme condities/sneeuw/regen/koude... De trek was een goede voorbereiding op wat ons hier staat te wachten,allebei het groen achter de oren als het op trekking aankomt maar toch met volle moed het bergachtig Kirgizstan trotseren.

Kirgizstan is een land van een nomadisch volk, bergen, meren, hoogvlakte, yurts en paarden. Reizen door het land gaat moeizaam doordat er veel bergpassen zijn, weinig geasfalteerde wegen en als die er zijn zijn ze meestal in slechte staat. Het uitzicht dat je onderweg hebt is echter onbeschrijfelijk.

Na ons avontuur in de bergen zijn we naar het meer issykköl getrokken voor wat ontspanning (strand/hotsprings en veel Russische toeristen en veel wodka) hier komt het echte reizigers gevoel naar boven,  we brengen de avonden door in een internationaal gezelschap,  Israëli, Russen, Hollanders, Fransen. Doerak is het kaartspel en reisverhalen worden gedeeld,heerlijk!

Daarna zijn we op een trektocht gegaan in de bergen met een paard. Galopperen in de uitgestrekte hooggebergte van Kirgizië naar het meer songköl het leek wel een scene van een film. We brengen de nachten door bij de Nomaden in hun prachtig beklede Yurts,  drinken en eten de lokale gerechten. lachman,plov,soep en niet  te vergeten de zelf gemaakt jam met brood. Heerlijk! De eerste dag in de Yurt kregen we ook Cummus, dit is gefermenteerde licht alcoholische paardenmelk,  Echt walgelijk!
We doen deze trip trouwens samen met een koppel (hij Belg zij Frans) wonend in Ivoorkust,  grappige is dat Guy afkomstig is uit den heuvel in Kalmthout.  Wereld is toch heel klein.

We trekken verder naar Arslanbob. Een klein dorp waar het stikt van de notenbomen. Heel groen en een klein centrum met dagelijkse markten en rondhangende mensen. We slapen bij mensen thuis die ons warm ontvangen en lekker te eten geven. Als ontbijt krijgen we verse frieten met ei. Raar maar het smaakt zo goed!  We verkennen de buurt, watervallen en het notenbos. Na een tijdje toeristloos komen we nog eens bekende gezichten tegen. Een koppel uit Israël die we kennen van yssyk kol.  Voor de eerste keer zit het weer tegen en we hebben veel regen, bijna heel de dag. Het werd niet koud en was eigenlijk wel rustgevend. Onder de luifel op tapijten wat hangen en kaarten in de groene tuin van onze gastheer.

We besluiten om de grens over te steken via Osh naar Tadzjikistan, dit wordt een zware tocht. Dagen reizen en zwaar te Kampen krijgen met onze magen. Bussen missen om nogmaals naar de openbare wc te lopen.  Een gat om boven te hangen, zonder deuren, de ratten lopen voor je voeten en de geur is niet te houden.
We komen uiteindelijk aan in isfara. het gaat heel moeilijk om duidelijk te maken dat we een kamer willen aan de receptie. na veel geleuter lukt het en we treffen een kamer aan die in geen jaren gekuist lijkt te zijn. je durft amper op de wc te gaan zitten en in de douche te kruipen. ondanks onze buikloop beslissen we de volgende dag toch te vertrekken in de hoop in een leukere stad in Tadzjikistan terecht te komen.