Na het relaxe Pokhara bereiden we ons voor op India. We horen veel verhalen van andere reizigers en nepalezen (die niet zo zot zijn op indiers, eentje noemde ze zelfs "achterlijk" omdat ze zo kunnen blijven staren. Zelfs naar nepalese vrouwen die er zo goed als hetzelfde uitzien). Maar goed, eerste zien en daarna geloven.
We steken de grens over bij Birganj - Raxaul zuidelijk van Nepal. Het wordt een lange busrit, maar nog ongelofelijk mooi! Overal waar we rijden zien we groene velden waar mensen rijst en groenten op telen. De ochtendnevel trekt op uit de bergen en zo verdwijnt de mysterieuze gloed over het landschap om plaats te maken voor de zon.
De locale bussen doen er altijd veel langer over om ergens te geraken. Ze moeten altijd wel nog ergens een pakket afgooien, mensen oppikken of stoppen om te plassen of eten. De beloofde 5 uur worden er 8. We besluiten dan maar om in de grensstad te overnachten en morgen de stap in India te zetten. Birganj lijkt nog eens aangename en bruisende grensstad te zijn. We eten ons avondmaal en kijken s' avonds onze eerste gedownloade film! De volgende dag blijkt dezelfde stevige busrit te worden. We laten ons de grens over voeren met een Riksja, klinkt als slavernij. U de grens over laten fietsen, en die man moet hard trappen. Maar het is hier het vervoermiddel bij uitstek en hebben hem een mooie fooi gegeven. Ons laatste kleingeld vooraleer de grens over te steken. Content dat die mens was.
We steken de grens over bij Birganj - Raxaul zuidelijk van Nepal. Het wordt een lange busrit, maar nog ongelofelijk mooi! Overal waar we rijden zien we groene velden waar mensen rijst en groenten op telen. De ochtendnevel trekt op uit de bergen en zo verdwijnt de mysterieuze gloed over het landschap om plaats te maken voor de zon.
De locale bussen doen er altijd veel langer over om ergens te geraken. Ze moeten altijd wel nog ergens een pakket afgooien, mensen oppikken of stoppen om te plassen of eten. De beloofde 5 uur worden er 8. We besluiten dan maar om in de grensstad te overnachten en morgen de stap in India te zetten. Birganj lijkt nog eens aangename en bruisende grensstad te zijn. We eten ons avondmaal en kijken s' avonds onze eerste gedownloade film! De volgende dag blijkt dezelfde stevige busrit te worden. We laten ons de grens over voeren met een Riksja, klinkt als slavernij. U de grens over laten fietsen, en die man moet hard trappen. Maar het is hier het vervoermiddel bij uitstek en hebben hem een mooie fooi gegeven. Ons laatste kleingeld vooraleer de grens over te steken. Content dat die mens was.
De grensovergang is een mooi voorproefje van India. Stoffig, chaotisch en veel te veel mensen! Andere grensovergangen zijn statisch en beveiligd. Hier passeer je twee kotjes ,die je bijna voorbijloopt, en waar een paar mannen gewoon zitten en wachten wanneer ze hun pc kunnen opzetten met de generator om je te registreren. In de Indische checkpoint worden we meteen geconfronteerd met de rare Indische vragen waarop we voorbereid zijn. What is your job? What do you earn? Why are you blond? What is your marriage program? En natuurlijk dat kopke dat alle kanten op beweegt, the Indian nod/Indian head wiggle.
Eens de grens over starten we met 2 uur op een weg te rijden waardoor ingewanden en vrouwelijke vormen volledig door elkaar geschud worden .. verkopers stappen op en af de bus met pindanootjes, een mengeling van scheuten en groenten, gefrituurde hapjes .. allemaal met de nodige pepers erbij. Goed om onze klieren al wat te trainen en met onze handen te eten. Een klapband juist onder de plaats waardat we zitten doet ons lekker schrikken, een 10 minuten later ligt er een nieuwe band op en zijn we terug onderweg, we komen laat aan in Patna. En ik kan alleen maar denken: alles wat ze zeggen over india is waar. De geur, de drukte, de rare gewoontes, de vuiligheid. Maar de mensen hebben een soort kalmte over zich hangen. Als we aankomen nemen we een auto - riksja aar het centrum. Ik sta verstomd van de drukte en hoe snel dit voertuig zich Door de massa beweegt! En de mensen blijven allemaal rustig onder de omstandigheden. Iedereen propt zich overal tussen, of het auto's, mensen, fietsers, motors of jeeps zijn. Overal is beweging en geluid.
We gaan een lekkere Indische rijstschotel eten. We hebben wat vragen over de Inhoud van wat gerechten maar krijgen steeds die rare knik terug. Als we ons eten krijgen, blijkt dat we meer besteld hadden dan verwacht. Al die knikjes betekende waarschijnljk : oké staat genoteerd.
Terug naar ons hotel is de stad donker en vol verkeer. Overal ligt afval met de bijhorende geuren en beesten. De auto's claxoneren je van de weg, en iedereen staart je aan. Niet aangenaam.
We gaan een lekkere Indische rijstschotel eten. We hebben wat vragen over de Inhoud van wat gerechten maar krijgen steeds die rare knik terug. Als we ons eten krijgen, blijkt dat we meer besteld hadden dan verwacht. Al die knikjes betekende waarschijnljk : oké staat genoteerd.
Terug naar ons hotel is de stad donker en vol verkeer. Overal ligt afval met de bijhorende geuren en beesten. De auto's claxoneren je van de weg, en iedereen staart je aan. Niet aangenaam.
De volgende dag gaan we naar Bodhgaya. We laten ons niet vangen en nemen de trein. Ook een ervaring!
Een leuke rustige stad met veel monasteries en tempels, een van de heiligste voor de boudhisten. In onze 'hotel lobby' lees zetels waar dat het personeel in slaapt begin ik een aangenaam gesprek met 2 Brazilianen, het gesprek draait anders uit dan verwacht, Paulo start het verhaal van Zijn persoonlijke ontmoeting met de heer op zijn 24ste, hij verteld mij heel veel over christelijke ontstaan en geeft me een persoonlijk gesigneerde versie van nieuwe testament in het Engels en Hindi!
Een leuke rustige stad met veel monasteries en tempels, een van de heiligste voor de boudhisten. In onze 'hotel lobby' lees zetels waar dat het personeel in slaapt begin ik een aangenaam gesprek met 2 Brazilianen, het gesprek draait anders uit dan verwacht, Paulo start het verhaal van Zijn persoonlijke ontmoeting met de heer op zijn 24ste, hij verteld mij heel veel over christelijke ontstaan en geeft me een persoonlijk gesigneerde versie van nieuwe testament in het Engels en Hindi!
We leren het niet af, en we blijven thee drinken en eten bij stalletjes op straat. Wanneer we ons voorbereiden om 28u op de trein naar Mumbai te zitten heeft Kevin weer last van loose motions.. betekent: niet verder dan 5 meter van de wc verwijdert en altijd een wc rol op zak. Ons ticket naar Mumbai hebben we een maand geleden geboekt, eerste klas. Dat is een tip die we hadden gekregen. Korte ritten maakt niet uit. Maar 28u en waarschijnlijk meer, gepropt tussen te veel lichamen, bagage en verkopers te zitten zagen we niet zitten.
Eerste klas is top maar laten we het houden op Indian chique. Waar propere lakens zijn en de kakkerlakken ook.
Aangekomen in Mumbai proberen we dag 2 ons plan uit te voeren wat dat we beide al lang in gedachten hadden. Het kopen van een Indian Royal Enfield en hiermee tot het zuiden te rijden en deze daar terug te verkopen. We vinden het whahalla van de motor mechanic shops en worden door veel mensen gestuurd naar chotu's mechanic's shop. Een vriendelijke kerel die betrouwbaar lijkt en een Royal Enfield Thunderbird te koop heeft, een redelijk nieuw model dus hopelijk minder problemen. We hebben veel opmerkingen gevonden op het Internet...
"I take my Enfield for a ride and it shit's all over me."
Hopelijk is deze betrouwbaar en dus beslissen we hem te kopen.
"I take my Enfield for a ride and it shit's all over me."
Hopelijk is deze betrouwbaar en dus beslissen we hem te kopen.
Op 1 dag rijden we rond in mumbai, bagagerek gevonden, 2 kwaliteitsvolle helmen gevonden en vertrekken we dag erna richting het zuiden...
