'welcome to Iran'
Iran, het land waardat Ellie haar uiterlijk een maand gaat moeten bedekken, soms zelfs een chaddor (letterlijk vertaald TENT) zal moeten dragen. Ook het land waardat we mijn verjaardag gaan proberen te vieren, 30 jaar en dat nog wel in Iran.
De eerste stad is een van de heiligste steden in de moslim wereld Mashad, als je hier op pelgrimstocht bent geweest krijg je de extra titel als 'Mashti'. We gaan hier proberen meer gebruik te maken van CouchSurfing 'CS' omdat het systeem hier echt goed werkt en volgens ons ook meer de mogelijkheid geeft om echt met locals in contact te komen!
Onze eerste hosts zijn Arash en Shady we worden warm ontvangen en er is vanalles gepland tijdens de uren dat Arash niet moet werken. We kopen een nieuwe outfit voor Ellie manteau en hoofdoek, en ik ga naar de barber waar ze mij een Turnhoutsebaan coupe geven.
De eerste avond gaan we naar een lokale CS bijeenkomst waarbij de locals een kampeertrip voorbereiden voor het aankomend weekend. Er wordt veel thee gedronken, gegeten en dan wordt de muziek wat harder gezet en beginnen de mannen traditioneel op een tapijt te dansen. Grappig hoe snel de sfeer er in zit zonder maar 1druppel alcohol (wat overigens verboden is in Iran) Na een tijdje beginnen de meeste naar huis te gaan en komt de qalyan (Hubble bubble of waterpipe) boven, de gastheer legt ons uit hoe hij zijn eigen wijn maakt we zien een brouwsel in de kast staan, het is een gewone zondagavond (weekend is op donderdag en vrijdag hier) en het is 3u in de nachts vooraleer we in bed liggen, wat een eerste dag!
We bezoeken de Holy Shrine met Achmed, een vriend van onze host, hij tracht ons binnen te krijgen in dit gigantisch complex van pleinen, moskeeën, en de tombe van de 4de Imam. De eerste poort worden we geweigerd omdat we geen moslim zijn, de volgende poort proberen we opnieuw en stelt men geen vragen. Ellie wordt raar bekeken door de piercing, maar met een leugentje om bestwil geraakt ze binnen. Alle ingangen van openbare gebouwen zijn meestal gescheiden. (in bus ook, in het midden is een scheidingsbar. Mannen vooraan, vrouwen achteraan. We wandelen rond op het terrein waardat tijdens speciale islamitische dagen iedereen aan het bidden is, een van de pleinen kan tot 200000 mensen plaats geven om te bidden, ik zie me de beelden van de mensen die jaarlijks sterven in Mekka levendig voor me als ik een poging probeer te maken om met Achmed voorbij de tombe te wandelen, niet echt heel veel volk maar wel voldoende om het drukkend te maken.
Ellie is verplicht de chador te dragen en al snel begint dit haar te irriteren dus beslissen we dit complex te verlaten en ons in de stad te begeven.
S'avonds is er feestje in het huis van onze gastheer, al snel is het duidelijk dat de mensen hier toch wel een voorraad alcohol in huis hebben, Raki en rode wijn vloeien bij de locals en we drinken een glaasje zelfgemaakte wijn mee. Er barst het dansfeest weer los en maakt men een vuurtje met kolen op de oprit om de kip kebab te grillen! Leuke avond met leuk gezelschap!
De volgende dag nemen we de trein naar Tehran, met 15miljoen mensen lijkt het onmogelijk om deze stad zelf te ontdekken en daarom heb ik contact gezocht met een collega van me (Sam) die hier woont en in Iran werkt voor een dochteronderneming van Elster.
We gaan voor het traditioneel ontbijt in Iran naar een klein eethuisje, we eten schaap met brood. Niet zomaar schaap maar alle de onderdelen van het hoofd, hersenen, delen achter het oog, kaak, tong,... lekker maar een zeer bijzondere smaak en textuur. Goed voor 1keer. Hierna bezoeken we De ski resorts nabij Tehran en verder weg en s'avonds dompel ik me met Sam en zijn buren, alleen mannen, in het ondergronds paradijs van zijn appartementsgebouw een zwembad, sauna en Jacuzzi. De dag erna is het Ellie haar tijd en kunnen we gezamenlijk genieten van deze luxe met zelfgemaakt bier!
Sam heeft een leuk gadget en dat is de selfie-arm. Ongetwijfeld gaat dit een hype worden in europa. Enkel wel lastig als je tijdens een foto telefoon krijgt.
We vinden iemand in Rasht via CS, ze vraagt of we zin hebben om ineens door te rijden met en taxi naar het huis van een vriend van haar aan de Caspische zee. Het huis blijkt van een zeer beroemde Iraanse familie te zijn vol iraanse kunst en antiek en retro meubels de man in kwestie is een professor aan een Amerikaanse universiteit en op zijn 13 vanuit Iran naar US vertrokkendie een tijdje terug is om uiteindelijk dit huis te verkopen, interessante verhalen worden uitgebreid verteld en gedanst. Dat is wat de mensen hier doen, thuis een party geven en dansen.
We proberen de Gilan provincie wat te ontdekken,
Lahijan bekend voor de theeplantages, ovenhete walnoten koekjes en gezellige bazaar/centrum. Tijdens deze vrije dag gaan alle locals naar hier omdat de temperatuur veel aangenamer is en mist kan optrekken. We wandelen een heuvel op om een mooi uitzicht te krijgen van de theeplantages. De weg omhoog is prachtig, lekker fris en muisstil.
De volgende dag gaan we naar Ramsar. Het is een feestdag en iedereen trekt erop uit om aan de kust in de Bergen kebab te gaan grillen. Langs de weg omhoog slaan mensen hun deken uit om te picknicken, muziek te spelen, waterpijp roken en te dansen. De meest begeerde plaatsen zijn diegene hogerop de berg in de mist! Beneden aan de kust schijnt de zon, heerlijk weer om te zwemmen. Maar mensen zitten liever boven met dikke truien aan de mistdruppels op te vangen.
zoals verwacht maken we een bbq en eten we massas Iraanse kebab en dansen we op traditionele muziek! :-). Iraanse kebab is vlees op een priem gespiesd, van kip gemarineerd in saffraan tot lever. Dit wordt op de bbq gebakken met gegrilde tomaten en cheelo rijst.
We gaan verder naar Masuleh. Een oude stad in de bergen met huisen in terrasbouw, het dak van de ene is de voortuin van de andere. Heel veel mist, regen en bossen geeft dit dorpje een totaal andere sfeer!
Hier huren we een klein appartement om even op adem te komen van alle gastvrijheid in dit land. Elke dag krijgen we wel eten, thee, koekjes of een slaapplaats aangeboden. Mensen roepen van over de straat "welcome tot Iran!! " en er worden veel handjes geschud. Locals willen ook maar al te graag hun ontevredenheid over de huidige regering kwijt. Ze vinden dat ze onderdrukt worden maar kunnen geen weerstand bieden. Enkele jaren was er een betoging waar de mensen lukraak zijn neergeschoten.
Het lijkt hier ook meer op de herfst die we bij ons in België kennen.
We beslissen om vanuit hier naar Tabriz te gaan en vandaar een vlucht naar het zuiden te nemen deze tocht komen we de ene barmhartige Samaritaan tegen na de andere, koekjes, gratis lift, eten, thee, meer thee en koekjes, overnachtingen,... mensen zijn hier zo gastvrij en behulpzaam dat het soms wat vreemd en vervelend overkomt. Na pogingen te maken om toch te willen betalen wordt dit gebaar altijd afgewezen. Er worden ons zelfs gouden oorringen toegestopt!
Hierna vliegen we richting het zuiden, En proberen we op Qeshm, een eiland in de persian gulf, een auto te huren.
Groetjes Kelly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten